Ο άντρας μου, είναι καπετάνιος. Λείπει για μήνες, κάνοντας ταξίδια στη Μεσόγειο. Ταξίδια παντός καιρού, απο ήρεμες και γαλήνιες θάλασσες μέχρι τρομαχτικές καταιγίδες. Η δουλειά του είναι επικίνδυνη πολλές φορές και πάρα πολύ απαιτητική. Μέχρι πριν ένα χρόνο, ερχόταν σπίτι τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα και αν ήμασταν τυχεροί, μπορεί να μη φόρτωνε για 2-3 μέρες. Τώρα πλέον, λόγω πανδημίας, έρχεται μόνο όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες, που σημαίνει ελάχιστα εως καθόλου. Αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο, με αφορμή μια συζήτηση, για να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα και να τα βάλω στη θέση τους. Υπάρχουν μερικοί μύθοι για τις οικογένειες των ναυτικών γενικότερα, πράγματα που δεν ισχύουν, πράγματα που αν το καλοσκεφτείς, δεν χρειάζεται να είσαι ναυτικός για να συμβούν.
μήνες και η γυναίκα ψάχνει να βρει παρηγοριά αλλού. ΧΑ! Πόσο κλισέ και πόσο αδαής πρέπει να είναι κάποιος για να μας βάζει όλες σε ένα τσουβάλι;! Αν μια γυναίκα θέλει να βρεί αλλού οτι της λείπει, την "παρηγοριά", το κάνει ό,τι δουλειά και αν κάνει ο άντρας της. Ακόμη κι απο το σπίτι να δουλεύει, θα βρει τον τρόπο να πάει με άλλον. Άρα μύθος 1:ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΕΤΑΙ!
Επίσης, κάτι άλλο πολύ ωραίο που λέγεται, πάλι για τις γυναίκες, είναι οτι λόγω του μισθού του άντρα τους, είναι τεμπέλες, μόνο νύχια, μαλλιά και ψώνια, δεν χρειάζεται να δουλεύουν. Να σας ενημερώσω λοιπόν, πως αν θέλει και μπορεί μια γυναίκα να εργαστεί, εργάζεται. Αν δεν υπάρχει η δυνατότητα αυτή, λόγω π.χ. παιδιών που δεν μπορεί κανείς να τα κρατήσει, τότε δεν δουλεύει. Κοίτα να δεις, ισχύει αυτό που ισχύει και με τα άλλα επαγγέλματα που μπορεί να ασκεί ένας σύζυγος. Λέγεται επίσης οτι ξοδεύουν πολύ. Πιστέψτε με, ξέρουμε πολύ καλά την έννοια της αποταμίευσης, χωρίς να στερούμαστε τίποτα, ούτε εμείς ούτε τα παιδιά μας. Μύθος 2: ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΕΤΑΙ!
Έχω ακούσει οτι οι ναυτικοί, ακριβώς επειδή είναι μακριά, δεν έχουν επαφή ή σχέσεις με τα παιδιά τους, του τύπου δεν βρίσκονται ενεργά στη ζωή τους τον περισσότερο καιρό, άρα και τα παιδιά απο τη μεριά τους δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για εκείνους. Εννοείται πως δεν ισχύει. Όποιος θέλει να ασχοληθεί με τα παιδιά του το κάνει, ακόμα κι αν βρίσκεται μίλια και μίλια μακριά. Δόξα τω Θεώ, ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας. Και οι δύο μεριές έχουν πρόσβαση σε τηλέφωνα, υπολογιστές, ίντερνετ για να υπάρχει επικοινωνία. Τί σημαίνει αυτό; Οτι οπουδήποτε και να βρίσκεται, μπορεί ανα πάσα στιγμή να μιλήσει ή να δει τα παιδιά του, να ασχοληθεί μαζί τους, χτίζει σχέση μαζί τους και το αντίστροφο. Μύθος 3:ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΕΤΑΙ!
Οι οικογένειες των ναυτικών δεν είναι τόσο δεμένες. Άλλο ένα στερεότυπο απο την εποχή του 1700. Απο που βγαίνει αυτό το συμπέρασμα; Οι "στεριανοί" που βρίσκονται κάθε μέρα σπίτι τους, όλοι μαζί τί περισσότερο κάνουν απο εμάς; Ξέρω οικογένεια που, ενώ είναι το ζευγάρι κάθε μέρα μαζί, στην πραγματικότητα είναι "σκορποχώρι", βλέπονται πριν απο τον ύπνο και αν! Σημασία δεν έχει μόνο η φυσική παρουσία στον χωρο. Σημασία έχει, να βρίσκεσαι εκεί πάντα, έστω και τηλεφωνικά και οι οικογένειες οι δικές μας, το ξέρουν καλά αυτό. Έχουμε κάνει Ανάσταση και έχουμε παιξει επιτραπέζιο μέσω βίντεοκλήσης. Έχουμε δει σειρά, σχεδόν μια ολόκληρη σεζόν, τηλεφωνικά μαζί. Μύθος 4: ΜΠΟΥΜ! ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΕΤΑΙ ΚΙ ΑΥΤΟΣ!
Με έχουν ρωτήσει πολλές φορές, πως αντέχω χωρίς τον άντρα μου τόσο καιρό, δεν νιώθω μοναξιά; Μια φίλη μου έμεινε δέκα μέρες χωρίς τον αντρα της λόγω δουλειάς και δεν άντεξε, έκλαιγα μου έλεγε. "Γατάκι, ξεχνάς που τα λες αυτά;" της είχα πει και γελούσαμε. Όταν έχεις τον άνθρωπό σου, μιλάς σε κάθε ευκαιρία στο τηλέφωνο μαζί του, τον βλέπεις απο μια κάμερα, δεν φαίνεται τόσο. Και δεν είμαι μόνη μου, έχω το παιδάκι μας, έχω την αδερφή μου, έχω τις φίλες μου. Υπάρχει κόσμος γύρω μας, που μας νοιάζεται. Έχουμε περάσει δυσκολίες, έχουμε μαλώσει, τα ξαναφτιάξαμε όπως όλα τα ζευγάρια. Έχουμε περάσει όμως και πολύ όμορφα, μοναδικά. Παραδέχομαι, οτι μου λείπει πολύ, τον ζητάω και το ίδιο και ο μικρός. Κι εκείνου του λείπουμε και μάλλον του είναι και πιο δύσκολο, γιατί εμείς έχουμε τις παρέες μας, βγαίνουμε έξω ξεχνιόμαστε, έχουμε ο ένας τον άλλον. Ο καπετάνιος μου όμως, είναι μόνος του εκεί. Οπότε, ποιός δυσκολεύεται περισσότερο;
Όπως βλέπετε, γκρεμίστηκαν κάποια στερεότυπα. Δεν λέω οτι ισχύουν για όλους, αλλά ας μην έχουμε και αγύριστο κεφάλι, ειδικά χωρίς να ξέρουμε για τί πράγμα μιλάμε. Το επάγγελμα αυτό είναι πολύ δύσκολο για όλους όσους εμπλέκονται. Πραγματικά, αν τα ξαναζούσα όλα απο την αρχή, δεν θα άλλαζα τίποτα. Πάλι τα ίδια θα έκανα. Γιατί μπορεί να λείπει, να στερούμαστε όλοι στιγμές και πράγματα, για να έχουμε τα πάντα εμείς που μένουμε πίσω, αλλά αγαπιόμαστε πάρα πολύ. Αυτή είναι η δουλειά του καπετάνιου, του ναυτικού. Ο δικός μου, είναι καλός σύζυγος και πατέρας, κουβαλητής, προστάτης, γλυκός και τρυφερός και όταν έρχεται σπίτι μας κρατάει και τους δύο αγκαλιά. Είμαι πολύ περήφανη για τον άντρα μου.
Δείτε ακόμα:
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου