Πριν λίγες μέρες, έψαχνα να βρώ κάτι στον σκληρό. Κάτι φωτογραφίες, ένα βιντεάκι. Έψαξα τα πάντα ξεκινώντας απο το 2014, σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου εκεί κοντά πρέπει να ήταν. Μέσα σε όλες αυτές τις εικόνες, που απο το 2011 και μετά στην πλειονότητά τους είναι φωτογραφίες του παιδιού μου, άνοιξα ένα βιντεάκι. Εκεί, ένα φατσόνι γύρω στα 3,5-4, έτρωγε το παγωτό που μόλις μου είχε "κλέψει". Ένα μικρό ολοστρόγγυλο προσωπάκι, πασαλειμμένο με σοκολάτα, δύο τεράστια, λαμπερά, γαλανά ματάκια να με κοιτάνε, ένα παιδάκι τόσο δα, με την μωρουδίστικη ακόμα φωνούλα του να λέει οτι το παγωτό είναι δικό του. Τί μικρούλης που ήταν; Πόσο έχει μεγαλώσει!
 |
Αν είσαι νέα μαμά που διαβάζεις αυτή τη στιγμή, κράτησε, αν θες, αυτό που θα σε πω: απόλαυσε την κάθε στιγμή με το μωρό σου. Μεγαλώνουν τόσο γρήγορα. Ρούφα την μυρωδιά απο τα μαλλάκια του, "φωτογράφισε το βλέμμα του στο μυαλό σου, "ηχογράφησε" το γέλιο του, απόλαυσε την κάθε στιγμή που το κρατάς αγκαλίτσα, το χεράκι που κρατάει σφιχτά το δάχτυλό σου, να χαρείς ακόμα και την γκρίνια του, όλα! Προσπάθησε να μην αγχώνεσαι, να μην φοβάσαι και να μην βασίζεσαι τόσο πολύ στους άλλους. Μην έχεις ενοχές, κάνεις το καλύτερο που μπορείς και είσαι μια εξαιρετική μητέρα. Γιατί καλή η εμπειρία των μεγαλύτερων γυναικών, χρυσή η βοήθειά τους και καλοδεχούμενη. Σαν το δικό σου ένστικτο όμως δεν είναι. Παιδάκι είναι. Και θα αρρωστήσει, θα χτυπήσει, θα τρομάξει αλλά θα είσαι πάντα εσύ εκεί. Όσο μεγάλο και να γίνει, πάντα τη μαμά θα ζητάει. Εμείς δεν το κάνουμε άλλωστε; Θυμήσου πως, καμιά μαμά δεν είναι τέλεια. Μην αφήνεις τις μαμάδες των διαφημίσεων να σε κάνουν να πιστεύεις οτι όλα είναι πανεύκολα και υπερτέλεια. Δεν υπάρχουν αυτές οι γυναίκες. Υπάρχεις εσύ! Η μητρότητα είναι υπέροχη!
Βλέπω τον γιο μου τις τελευταίες μέρες, έχει ψηλώσει, έχει αρχίσει να γίνεται σιγά σιγά όλο και πιο ανεξάρτητος. Πλέον κάθεται στο δωμάτιό του περισσότερο, κάνει βιντεοκλήση με τους φίλους του, δεν θέλει να είναι συνέχεια με τη μανούλα. Φυσιολογικότατο θα μου πεις. Μετά απο τόσα χρόνια όμως συνεχόμενου "μαμά!" αρχίζω και παθαίνω αλλεργία στην ησυχία! Χαίρομαι όμως για όλες τις στιγμές, κάθε ηλικίας! Οι στιγμές αυτές περνάνε αστραπιαία, διαδέχονται η μια την άλλη, όπως οι μέρες και τα χρόνια. Τις θυμάμαι και ένα χαμόγελο αρχίζει και σχηματίζεται στο πρόσωπό μου.
Δείτε ακόμα:
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου