Είπα να χαλαρώσω σήμερα...

Είμαι μαθημένη -πλέον- απο το πρωί να τρέχω. Να σηκωθούμε το πρωί να ετοιμαστεί ο μικρός για σχολείο, μέχρι να ετοιμαστεί να ετοιμάσω το πρωινό του, να φύγουμε, να πάω για τον καθημερινό μου καφέ με τις φίλες μου, να γυρίσω, να μαγειρέψω, να συμμαζέψω, αν τύχει και κανένα σούπερ μάρκετ και πάει λέγοντας...Ξέρετε πως είναι...Να προλάβω να τελειώσω για να πάρω το παιδί απο το σχολείο και μετά να ξεκινήσουν τα απογευματινά. Διάβασμα, φροντιστήρια, δραστηριότητες, αν προκύψει κανένα πάρκο, ουφ! Δουλειές, δουλειές, δουλειές! Φανταστείτε με, όπως στα μίκι μάους, γρήγορη μουσική, ξαφνικά χαλαρή μουσικούλα όπου οι πρωταγωνιστές τρώνε και μετά ξανά τα ίδια! Έτσι είναι όταν όλα περνάνε απο εσένα. Δεν παραπονιέμαι όμως! Μου αρέσει πολύ η ζωή μου!

Σήμερα αποφάσισα να κάτσω σπίτι, να ασχοληθώ μόνο με το φαγητό, να πιώ τον καφέ μου χαλαρουίτα στον καναπέ και να λιώσω στο netflix, αφού καθάρισα κιόλας χθες. Ξέρετε τί έκανα για να χαλαρώσω και να είναι όλο το πρωινό για εμένα; Έβαλα πλυντήριο, μαγείρεψα, σιδέρωσα, συμμάζεψα, σφουγγάρισα και μου έχει μείνει το πλυντήριο πιάτων που δεν αδειάζει και αυτό το ευλογημένο μόνο του... Μόλις έκατσα στο laptop...12:20...1:15 σχολάει το μικρό... 1:00 πρέπει να φύγω...

Έχω λοιπόν την εξής απορία: γιατί δεν μπορούμε (εγώ και πολλές άλλες stay-at-home-moms) να κάτσουμε για μία φορά στα αυγά μας; Γιατί δεν μπορούμε απλά να αφήσουμε τα κρεββάτια ξέστρωτα; Γιατί δεν μπορούμε να αφήσουμε ούτε μία μέρα το πλυντήριο να ξεκουραστεί ή να μην σφουγγαρίσουμε; ΓΙΑΤΙ;;;; Γιατί είμαστε ψυχαναγκαστικές! Ή γιατί έχουμε μάθει όλη μέρα να είμαστε στο πόδι, να τρέχουμε να τα προλάβουμε όλα, που δεν μπορούμε να κάτσουμε μια φορά να απολαύσουμε την ηρεμία και την ησυχία του σπιτιού όταν ΛΕΙΠΟΥΝ ΟΛΟΙ!

Με πήρε η μαμά μου τηλέφωνο μια φορά. Παραπονιόταν οτι κουράστηκε πολύ, γιατί έκανε δουλειές, πήγε στη γιαγιά, γύρισε, ξαναπιάστηκε με άλλες δουλειές. της λέω "γιατί καλή μου γυναίκα,δεν ξεκουράζεσαι; γιατί πρέπει να τα κάνεις όλα μαζί τώρα; αφού κουράζεσαι, κάνε οτι είναι να κάνεις τουλάχιστον, σιγά σιγά...". Και εδώ είναι το σημείο που λες "είπε ο γαϊδαρος τον πετεινό κεφάλα". Είναι προφανές, οτι δεν υπάρχει σωτηρία!

Η ώρα είναι 12:40. Σας αφήνω, πάω να κόψω σαλάτα. Σε 20 λεπτά πρέπει να φύγω, σχολάει το καμάρι μου...Θα χαλαρώσω λίγο μετά (χαχαχαχαχα)