Ένα απο τα ωραιότερα ορεινά χωριά που έχω επισκεφθεί, τα Λαγκάδια είναι ακριβώς όπως τα περιμένεις: γραφικό, με ιστορικό ενδιαφέρον και εκπληκτικό φαγητό. Παλιότερα, ήταν γνωστό και ως το "κρεμαστό χωριό της Πελοποννήσου", επειδή είναι χτισμένο στην πλαγιά και μοιάζει να κρέμεται πάνω απο το φαράγγι. Η περιοχή, εκτός απο ιστορική σημασία, διαθέτει και φυσικό πλούτο, περιτριγυρισμένη απο δάση και το ποτάμι στο φαράγγι, ξενοδοχεία και ξενώνες. Ιδανικός προορισμός δηλαδή για κοντινές, χειμερινές και όχι μόνο, εξορμήσεις.
Ξεκινήσαμε απο Αθήνα απόγευμα, οπότε φτάσαμε αφού είχε νυχτώσει. Ο δρόμος πολύ καλός, χωρίς στροφές, φτάσαμε γρήγορα και χωρίς κανένα πρόβλημα. Νοικιάσαμε με Airbnb, ένα όμορφο, πέτρινο σπιτάκι, άνετο και χουχουλιάρικο, μέσα στο χωριό. Αφού αφήσαμε τα πράγματά μας, φύγαμε αμέσως για μια γρήγορη πρώτη βόλτα στο χωριό και για να καθίσουμε κάπου για φαγητό, γιατί με δύο αγόρια (γιος και ανιψιός), το πρώτο και σημαντικότερο πράγμα που πρέπει να γίνει είναι αυτό!
Μετά το πρωινό και το καφεδάκι μας αφού πήραμε την απαραίτητη ενέργεια, ήρθε η ώρα της εξερεύνησης. Υπάρχουν πολλά αξιοθέατα, όρεξη και χρόνος να υπάρχει! Το πρώτο πράγμα που βλέπεις όταν μπαίνεις στο χωριό, είναι το Μνημείο του Λαγκαδινού Χτίστη, στο οποίο υπάρχει μια μπρούτζινη παράσταση με τους μάστορες, τον κουβαλητή και τους βοηθούς τους. Παρακάτω, συναντάς το μνημείο Ηρώο Πεσόντων, με τα ονόματα των Λαγκαδινών πεσόντων σε μάχες από την επανάσταση του 1821 μέχρι το 1940. Στην πλατεία του χωριού, υπάρχουν μικρά καφέ, με θέα το βουνό απέναντι, που μπορείς να απολαύσεις τον καφέ ή το ποτό σου. Αφού φάγαμε, ξεκινήσαμε το περπάτημα στα πέτρινα δρομάκια του χωριού, το οποίο ομολογουμένως είναι και αρκετά μεγάλο.
Σε όλη τη βόλτα μας, θαυμάζαμε όμορφα αρχοντικά, κτίρια και μαγαζάκια. Πρώτη στάση το ιστορικό γυμνάσιο-λύκειο Λαγκαδιών, ένα επιβλητικό, διατηρητέο, πέτρινο κτίριο, χτισμένο το 1868. Ανεβήκαμε τα σκαλοπάτια του, είδαμε το προαύλιο και την εκκλησίτσα στο πίσω μέρος και, πραγματικά ευχήθηκα να μπορούσαμε να μπούμε μέσα να το δούμε.
Συνεχίζοντας την ανάβαση στον Πάνω Μαχαλά, είδαμε την Δικάμαρη βρύση, απο την οποία έτρεχε τρεχούμενο νερό. Στο χωριό, μπορείς να δεις πολλές περίτεχνα φτιαγμένες πέτρινες βρύσες. Λίγο αργότερα, συναντήσαμε τον Ι.Ν. Τιμίου Προδρόμου, μια όμορφη μικρή εκκλησίτσα. Όσο περισσότερο ανέβαινες στον Πάνω Μαχαλά, τόσο πιο πανοραμική γινόταν η θέα. Πιο πάνω βρισκόταν η οικία των Δεληγιάννηδων, το ανακαινισμένο αρχοντικό. Τα Λαγκάδια, είναι η γενέτειρα δύο πρωθυπουργών της Ελλάδας τότε: του Νικόλαου και του Θεόδωρου Δεληγιάννη. Κατεβαίνοντας, συνεχίσαμε τη βόλτα μας.
Περάσαμε μπροστά απο το παλιό εμπορικό κτίριο και το δημαρχείο, ενώ στη συνέχεια καταλήξαμε στην εκκλησία του Αγ. Γεωργίου, όπου και έπαιξαν λίγο τα παιδιά στον αυλόγυρο της εκκλησίας. Ο καιρός όμως, άρχισε να μας τα χαλάει, ερχόταν καταιγίδα, οπότε έπρεπε σιγά σιγά να μαζευτούμε.
Διαλέξαμε για φαγητό ένα πολύ όμορφο εστιατόριο με απίστευτη θέα στο βουνό και μεγάλη ποικιλία φαγητών. Τιμήσαμε αρκετά απο τα πιάτα τους και μείναμε πάρα πολύ ευχαριστημένοι. Γενικώς, σε οτι αφορά το φαγητό, δεν θα μπορούσαμε να φάμε καλύτερα. Μπορώ να πώ, οτι αποτέλεσαν και το μεγαλύτερο highlight της εκδρομής! Αν βρεθείς στην περιοχή, δοκίμασε τον κόκορα κρασάτο με χυλοπίτες, θα με θυμηθείς.
Την επόμενη μέρα, μετά το πρωινό μας, πήραμε και τον δρόμο της επιστροφής. Αν δεν μας τα χαλούσε ο καιρός με βροχή και χαλάζι, θα μπορούσαμε να δούμε και να κάνουμε περισσότερα πράγματα. Τώρα όμως, έχουμε άλλον ένα λόγο για να ξαναπάμε στα Λαγκάδια!
Μπορείς να πάρεις μια γεύση απο το ταξίδι μας εδώ. Έχεις επισκεφθεί κάποιο μέρος εκεί κοντά ή έχεις να μου προτείνεις κάποιο άλλο που σου άρεσε;
Φωτογραφίες: Προσωπικό αρχείο
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου